Kimi zaman Orhan Kemal olmak istiyorum. Kimler neler olmaklar istemiyorlar kiler der gibi bakıyor babam bana.
Ben babamı bilirim. Okumam için zamanında her bir haltı yemiş; okuyayım diye elime Fakir Baykurt'un İçerideki Oğul kitabını vermiştir. Ki elime verdiğinde yaşım henüz 13-14'tü. İstisnasız ilk okuduğum romandır. Güzeldir.
Neyse ne. Aklıma sürekli yazılabilecek şeyler geliyor. Fakat ne Orhan Kemal olsa bunları yazar, ne de Sait Faik; ne de babam.
"Ulan", diyor Orhan Kemal "sen iki tane kitap okudun da muharrir mi olacaksın başımıza, göt!" Ben "Sakin ol Orhan'ım. Hele soluklan." demeye kalmadan o bastırıyor: "Lan yazının kabuklusu! Dört tane kitap yaladın diye.." demeye kalmadan ben yapıştırıyorum: "Orhan abi.. iyisin hoşsun. Ama Avare Yıllar da o okuduğum kitaplardan diyorum. Gördük orda ne zift olduğunu. Sen de ben yaştayken hiç okumamışsın" diyorum. Suratı asılıyor.
Ben böyle dediğim için üzülüyorum. Aklımda sürekli öyküler. "Yak bi cigara Agah" diyor bana Orhan abi. Yakıyoruz. Ben üzülüyorum, içimde üzümler ezilip sirke oluyor. Orhan abi başlıyor anlatmaya. Benim öyküler yine piç oldu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder